مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی با هدف بررسی فرصت‌ها و تهدیدات شبکه‌های اجتماعی مجازی از منظر امنیت ملی است و مقاله پیش رو بُعد سیاسی شبکه‌های اجتماعی مجازی که مورد توجه جدی حکومت‌ها و بازیگران غیردولتی است را مورد واکاوی قرار می‌دهد. در این حوزه کارکردهایی همانند انسجام‌بخشی، مشارکت، افزایش قدرت نرم، ثباتسازی و همچنین مؤلفه‌های منفی مانند تحریک و توسعه نارضایتی‌ها، نافرمانی مدنی و... با هدف ارزیابی کارکرد سیاسی شبکه‌های اجتماعی مجازی از منظر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را بررسی می‌کند و برای نیل به این هدف، واکاوی، شناخت علمی مفهوم، ویژگی‌ها و کارکردهای سیاسی شبکه‌های اجتماعی مجازی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. برای جمعآوری دادهها از روش کتابخانه‌ای و اخذ نظر نخبگان (ابزار پرسشنامه) استفاده شده است. بر اساس تجزیه و تحلیل پرسشنامه‌ها و دیدگاه نخبگان مشخص شد که بعد سیاسی شبکه‌های اجتماعی دارای فرصت‌ها و تهدیدهایی است که به‌طور مساوی در اداره جامعه تأثیرگذار می‌باشند.
نتیجه یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد شاخص «ثبات» (داخلی) بیشترین اهمیت را در بین شاخص‌ها برای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران دارد که از شاخص‌ترین نشانه‌های امنیت پایدار در جامعه است و در مواجهه با تهدیدات ناشی از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند برای کشور امنیتزا باشد.
اشتریان، امیرزاده و کیومرث، محمدرضا، (1394)، بررسی تأثیرات شبکه‌های اجتماعی مجازی بر مشارکت سیاسی، فصلنامه سیاست، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 45 شماره 2.
برژینسکی، (1368)، در جستجوی امنیت ملی، ترجمه ابراهیم خلیلی، تهران: نشر سفیر.
دیوتیاک، در دریان، (1380)، نظریه انتقادی، پست مدرنیسم، نظریه مجازی در روابط بین‌الملل، نسخه اول، ترجمه سلیمی، تهران: گام نو.
رابینز، وبستر، (1384)، عصر فرهنگ اطلاعاتی تا زندگی مجازی: از جامعه اطلاعاتی تا زندگی مجازی، ترجمه داودی، تهران: نشر توسعه.
)